- notariusz
- сущ.• нотариус* * *♂, мн. Р. \notariuszy/\notariuszów нотариус* * *м, мн Р notariuszy / notariuszówнота́риус
Słownik polsko-rosyjski. 2013.
notariusz
Смотреть что такое "notariusz" в других словарях:
notariusz — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos V, lm M. e, D. y || rzad. ów {{/stl 8}}{{stl 7}} osoba mająca uprawnienia do sporządzania aktów prawnych, uwierzytelniania i poświadczania dokumentów itp. <łac.> {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
notariusz — m II, DB. a; lm M. e ( owie), DB. y a. ów «urzędnik, do którego obowiązków należy sporządzanie aktów prawnych, uwierzytelnianie i poświadczanie dokumentów, sporządzanie testamentów, przyjmowanie dokumentów na przechowanie itp.» Prawa i obowiązki… … Słownik języka polskiego
Offices in the Polish–Lithuanian Commonwealth — This article discusses the organizational and administrative structure of the Polish Lithuanian Commonwealth The Polish Lithuanian Commonwealth ( Nobility Commonwealth[citation needed] or Commonwealth of Both Nations , in Polish: Rzeczpospolita… … Wikipedia
Lesser Poland — For other uses, see Little Poland (disambiguation). Not to be confused with Lesser Poland Voivodeship. Lesser Poland superimposed on borders of current Polish voivodeships … Wikipedia
Lawyers in Poland — In Poland any person holding a Magister s degree in law is called jurist or lawyer (Polish: prawnik). The licensed legal professions are as follows: Courtroom at Polish Constitutional Tribunal judge (Polish: sędzia); public attorney ( … Wikipedia
kura — 1. pot. Bazgrać, gryzmolić, pisać jak kura pazurem «pisać brzydko, koślawo, niewyraźnie»: (...) lubiłam je za wszystko, nawet za to, że pisały jak kura pazurem albo żuły balonową gumę, wypuszczając ogromne bąble między wargami. E. Nowacka, Może.… … Słownik frazeologiczny
patron — I m IV, DB. a, Ms. patronnie; lm M. owie a. i, DB. ów 1. «ten, kto się kimś, czymś opiekuje; obrońca, opiekun, protektor» Poszukiwać, znaleźć patrona dla jakiegoś przedsięwzięcia. Mieć, uważać kogoś za swego patrona. Być czyimś patronem. 2. hist … Słownik języka polskiego
rejent — m IV, DB. a, Ms. rejentncie; lm M. rejentnci, DB. ów 1. praw. «osoba upoważniona przez władzę państwową do sporządzania lub poświadczania aktów prawnych; notariusz» Spisać umowę u rejenta. 2. hist. «w dawnej Polsce: urzędnik dokonujący wpisów i… … Słownik języka polskiego
rejent — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos I, Mc. rejentncie; lm M. rejentnci {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} dawniej: notariusz : {{/stl 7}}{{stl 10}}Sporządzić dokument u rejenta. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2 … Langenscheidt Polski wyjaśnień
